Zijn zienswijzen zinvol (binnen stadsgewest Haaglanden)?

Het indienen van een zienswijze is mode geworden in bestuurlijk Nederland.
Het woordenboek geeft als definitie voor zienswijze: “de manier waarop men de zaken beziet”.
Er wordt dus ergens een plan opgesteld en men vraagt aan degene die het aangaat om hun kijk op de zaak.
Helder toch? Democratisch toch?
Op het eerste gezicht wel maar de belangrijkste vraag is natuurlijk wat de plannenmakers vervolgens met de ingediende zienswijze doen.
Wordt er überhaupt iets meegenomen? Wie bepaalt dat? Op welke manier?
Weet je van te voren als indiener wat er met jouw kijk op de zaak gaat (kan) gebeuren?
Er zijn mogelijkheden genoeg: “van prullenbak tot volledige overname”.

Concreet twee voorbeelden uit het Stadsgewest Haaglanden.
Daar vraagt men zienswijzen op de nieuwe dienstregeling Openbaar Vervoer en de voorgenomen Metropoolregio.
Het Dagelijks Bestuur van het stadsgewest Haaglanden heeft plannen om de dienstregeling van het openbaar vervoer in de regio voor het jaar 2013 vast te stellen. Dat gaat met forse bezuinigingen (door het rijk opgelegd) gepaard..
Men maakt een concept dienstregeling en burgers, gemeenten en consumentenorganisaties kunnen hierop zienswijzen indienen.
Er reageren 300 individuele burgers. Binnen iedere gemeente vergadert men er over en laat men ambtenaren, raadsleden, wethouders en consumentenorganisaties de zaak bestuderen.
Althans zo gaat het in het Westland.
Vervolgens komt de “uitslag” van het dagelijks bestuur van Haaglanden.
Ze besluiten om NIETS van de Westlandse zienswijze over te nemen.
Dat kan, het is een bevoegdheid van het Dagelijks Bestuur waarin onze burgemeester namens het Westland zitting heeft. Maar als aantoonbaar wordt gemaakt dat er met de Westlandse zienswijze enerzijds besparingen worden gerealiseerd en anderzijds een buslijn in stand kan worden gehouden is het ronduit teleurstellend.
Als je dan in de betreffende Haaglandencommissie deze teleurstelling, het ongeloof en de verontwaardiging uitspreekt en om inhoudelijke argumentatie vraagt krijg je van de portefeuillehouder te horen dat je wel hele grote woorden gebruikt en er met gestrekt been ingaat.
Bij doorvragen moeten ambtenaren aangeven dat het om telcijfers gaat.
Eén enkele methode is dus bepalend……..tellen.
De werkelijkheid is echter meer dan cijfers. Een kwalitatieve analyse ontbreekt.
Er is geen sprake van meervoudigheid in de analyse die tot de conclusies voeren
Alleen cijfers verkondigen deze Haaglanden waarheid. Uiterst éénzijdig.

Een ander voorbeeld.
Ook op de plannen voor de Metropoolregio worden zienswijzen gevraagd.
Nergens blijkt wat er met die zienswijzen gaat gebeuren.
Wat er “meegenomen” gaat worden, wie dat uitmaakt.
Bij doorvragen in de Haaglandencommissie geeft de portefeuillehouder vervoer aan dat men de verkregen zienswijze gaat gebruiken om het nieuwe kabinet te overtuigen van het belang van een metropoolregio.
Waarom wordt dat niet vooraf aangegeven?
Komen dan ook de kritische zienswijzen aan bod of wordt het één groot hosannaverhaal opgesteld door de penvoerders van de burgemeesters uit Den Haag en Rotterdam?
Ik heb werkelijk geen idee!
Maar ik vind dat ik dat als volksvertegenwoordiger wel zou moeten hebben.
Dus ga ik vragen stellen, verslagen opvragen, deskundigen raadplegen, enz.
Blijkbaar kan het niet anders.
Blijft de vraag rondspelen in mijn gedachten:
“Zijn zienswijzen zinvol binnen dit Stadsgewest”?
“En voor wie dan”?

Ulbe Spaans

Reageer: [email protected]