Wethouder Bogaard maakt vrienden.
De aanpassing van de subsidies voor instellingen en verenigingen was in de afgelopen raadsvergadering het belangrijkste onderwerp. Een bezuiniging van € 1.8 miljoen doorvoeren op dit terrein is bepaald geen sinecure. Progressief Westland was bepaald teleurgesteld in het stuk.
Allereerst waren de geformuleerde criteria behoorlijk vaag. Het kan prettig zijn om vage criteria te gebruiken, of ‘open deuren’, maar op voorhand weet je dan al dat de uitkomst ongewis is. En juist dat is bij zo een onderwerp vragen om moeilijkheden. Al bij de begrotingsbehandeling in november 2010 heeft Progressief Westland er op gewezen dat ‘de verenigingen die het aangaat vanaf het begin bij deze discussie moeten worden betrokken’.
Dat het college op geen enkele wijze met de betrokken instellingen in gesprek was gegaan, voorafgaande aan de opstelling van de nieuwe kaders, achtte ik een gemiste kans. Stuitend was de reactie op de vraag waarom daar nu voor was gekozen.’ Verenigingen kunnen niet verder kijken dan hun eigen belang’ en ‘wij weten prima wat er speelt’, antwoordde het college.
Dat het college niet al in januari met de raad in gesprek was gegaan over deze mega-klus, achtte ik de tweede gemiste kans. Want dan waren die kaders misschien veel minder vaag. En hadden de politieke partijen in de raad niet zoveel op- of aan te merken. Alleen voor Gemeentebelang Westland had dat misschien niet zo veel uitgemaakt , want die vonden het allemaal wel goed zo. Kern van het probleem was en bleef dat het college tegen de raad zei: ‘als u hier nu mee akkoord gaat, dan werken wij dit allemaal verder uit en hoort u nog vaan ons.’ Maar ja, raadsleden willen wel graag weten waar ze mee akkoord gaan en wat dat dan betekent.
Wethouder Bogaard, woordvoerder namens het college, zag dat allemaal toch wat anders. Hij vond dat er wel heel veel vragen gesteld waren en dat hij die niet meer ging beantwoorden. Bovendien ging de tijd dringen, want het was al juni. Dus de raad moest de kaders vaststellen, dan ging het college die uitwerken. Binnen vijf minuten is het woord ‘kaders’ minstens 50 keer gevallen, maar blijkbaar had de wethouder de opdracht meegekregen of zichzelf voorgenomen zijn rug recht te houden en koste wat kost dit voorstel er doorheen te slepen. Want hij wilde gewoon niets. En de raad moest de kaders vaststellen. Uiteindelijk deed dit mij vertwijfeld, of misschien wel geïrriteerd roepen dat de wethouder op de website van zijn Westland Verstandig onder de kreet ‘Jouw Stem!’, maar de regel moest toevoegen ‘Maar nu even niet!”.
Vervolgens werd er geschorst. Dat duurde natuurlijk weer veel langer dan afgesproken en uiteindelijk, na lang beraad, ging wethouder Bogaard met duidelijk veel tegenzin er mee akkoord om de raad ook later bij dit proces te betrekken. Het verbale een non-verbale optreden vaan de wethouder in de afgelopen vergadering heeft hem al met al geen nieuwe vrienden opgeleverd en weinig vertrouwen in het toekomstig proces.
Voor een meer onafhankelijke beschrijving van deze bijeenkomst:
http://www.hethelewestland.nl/politiek/6386/subsidieplafond-van-2500-euro-van-de-baan/
Jan Prins
Reageer: [email protected]
