The day after

Het hoogtepunt van het jaar. Zo begon de burgemeester de begrotingsbehandeling. Vreemd. Want vroeger was de begrotingsbehandeling misschien het enige moment om nieuwe afwegingen te maken. Maar tegenwoordig is de informatievoorziening zoveel beter. Er zijn voor- en najaarsrapportages. Jaarrekening die binnen een half jaar vastgesteld worden. Niemand kan bij de begroting verrast zijn over wat er aan zit te komen. Dus in die zin is ‘hoogtepunt’ een onjuiste omschrijving.

Ook onjuist, omdat het suggereert dat tijdens de begrotingsbehandeling alle politieke overtuigingskracht uit de kast getrokken wordt. Voor een deel is dat zo. Elke partij krijgt een kwartier tot twintig minuten om te zeggen wat hij of zij van de begroting vindt. Per partij in tijd beperkt, maar als je het allemaal bij elkaar optelt duurt de behandeling toch gauw een gewone werkdag. En dat terwijl geen discussie plaatsvindt, want dat past niet binnen de tijdschema’s. En het indienen van moties is sowieso een heilloze weg. Partijen die in het college zitten overleggen met elkaar, de dag voor de begrotingsbehandeling, welke moties ‘mogen’ worden ingediend. De moties die voorliggen zijn dan niet meer interessant. Want juist interessant zijn die moties die niet door de ballotage gekomen zijn.

Bijvoorbeeld onze motie over het voortzetten van Kinderwerk. Mocht niet.En dan krijg je politieke overwegingen van Gemeentebelang Westland, CDA en Westland Verstandig die luidt als volgt: Wij zijn overal voor waar onze naam op staat en tegen waar onze naam niet op staat. Op zo een manier duurt de vergadering lang en ben je na acht uur vergaderen precies even ver als aan het begin. Maar dat wisten we gelukkig al vantevoren. Dat het geen hoogtepunt in het politieke jaar zou worden.

Jan Prins