Ons kent ons
Vorige week donderdag bij de nieuwjaarsreceptie van Progressief Westland(PVDA/Groenlinks) ontspon zich een interessante discussie met de gastspreker van de avond, parlementariër van de PVDA Hans Spekman. Hij is van mening dat de sociale cohesie in de wijken veel beter kan. Door de individualisering van de maatschappij is men zich steeds meer terug gaan trekken naar de eigen vertrouwde omgeving. Men voelt zich enkel aansprakelijk voor de vierkante ruimte waarin men woont. Wat zich buiten de veilige en vertrouwde omgeving afspeelt, is niet belangrijk en valt ook niet onder de eigen verantwoordelijkheid. Een buurt- of wijkgevoel lijkt niet van deze tijd. Onze buren kennen we wel van gezicht, maar wie zijn deze mensen eigenlijk? We zien de voorbeelden in de kranten van mensen die dagen of maanden lang dood thuis liggen zonder dat men er weet van heeft.
Ik gaf Hans Spekman het voorbeeld van de kerken, waar veel mensen elkaar ontmoeten. De kerk als middel om de sociale cohesie te bevorderen. Een kwart van de 4200 kerken in Nederland sluit de komende tien jaar haar deuren. Door de decennialange terugloop van kerkgangers verkeren de kerken in financieel zwaar weer, en wordt het steeds moeilijker om de vele kerken die Nederland rijk is te onderhouden. Naar verwachting zullen in Nederland de komende tien jaar elke week twee kerken sluiten. Met deze ontkerkelijking verdwijnen ook sociale structuren die onontbeerlijk zijn voor de sociale cohesie. We kwamen te spreken over de rol van de overheid. Volgens de heer Spekman dient de overheid hier op in te spelen d.m.v. het terugbrengen van de sportverenigingen in de wijken of het realiseren van buurtcentra als alternatieve sociale structuren i.p.v. de kerk.
Ook in het Westland dient er meer geïnvesteerd te worden in de leefbaarheid en sociale cohesie. De buurt, winkeliers, oranje -en sportverenigingen die geweldige evenementen organiseren om de sociale cohesie te bevorderen, moeten gestimuleerd worden en niet vast lopen in een net van regels(paarse krokodil).
In het blad Elsevier kwam ik een interessant artikel tegen over de rol van de overheid m.b.t. religie. Een seculiere staat – met strikte scheiding van kerk en overheid – is volgens CDA-senator Sophie van Bijsterveld niet houdbaar èn niet wenselijk. Godsdienst heeft naast persoonlijke, namelijk ook maatschappelijke en publieke kanten en de banden met de overheid moeten daarom juist worden aangehaald. Godsdienst speelt een belangrijke rol en heeft maatschappelijke en publieke functies. Daarom moet de overheid juist meer betrokkenheid tonen, in plaats van zich afzijdig te houden. Ook financiële betrekkingen moeten daarbij niet worden geschuwd. Zo kan de overheid een belangrijke rol spelen in het in stand houden van gebouwen, maar ook de geestelijke zorg, die religieuze instellingen verlenen, zou vanuit de staat kunnen worden gefinancierd.
In het Westland dient men ook meer gebruik te maken van de religieuze instellingen bij het realiseren van bepaalde beleidsdoelstellingen. De vele religieuze instellingen die we rijk zijn in het Westland kunnen van grote waarde zijn voor de gemeentelijke beleidsvoornemens.
Voor de sociale cohesie is het beter een goede buur te hebben dan een verre vriend!
