De regisserende gemeente; Slotakte.
Op 10 april hield de gemeenteraad zijn laatste bijeenkomst over ‘De regisserende gemeente’. Moeten wij als gemeente wel alles (zelf) willen doen? Een wezenlijke vraag. Want, waar is de gemeente voor? Waar kunnen burgers een gemeente op aan spreken? En moet de gemeente ook op alle vragen of verzoeken aanslaan? Of kan dat nog wel in de toekomst? Moeten we meer zaken aan de burger overlaten? Of hen (beter) in staat stellen zaken zelf op te pakken? Tijdens mijn werk word ik dagelijks geconfronteerd met geschillen tussen burgers, die daarbij ook iets verwachten van de gemeente. Of van de politie. Of de woningcorporatie. Maar is dat wel een terechte verwachting? En moet de overheid niet veel meer inzetten op het aanspreken van burgers om eerst te proberen hun eigen problemen op te lossen?
Al met al vond ik de discussie over de regisserende gemeente een teleurstellende. De discussie bleef feitelijk beperkt tot de vraag of we activiteiten zelf blijven doen of uitbesteden aan anderen. Op zich een terechte vraag, maar uiteindelijk doe je het nog steeds. Je biedt als gemeente nog steeds iets aan. Voor Progressief Westland is het bij de regisserende gemeente vooral ook van belang om te bezien wat burgers aan de overheid vragen. En of de overheid nu of over tien jaar nog steeds in staat is om op al die vragen een antwoord te geven.
Essentieel blijft: Waarom gaan we iets doen en welke maatschappelijke vraag willen we als overheid beantwoorden. En zijn wij dan degenen die dat moeten gaan doen, waarom we dat doen en met welk doel dat gebeurt? Als je het hebt over een regisserende overheid zijn de belangrijkste motieven om te regisseren inspelen op de veranderende samenleving: wat is de vraag, de kracht van de samenleving benutten en uiteindelijk sturen op resultaat.
Met de discussie binnen de raad over de gemeente Westland als regisserende gemeente in het achterhoofd, ben ik bang dat het uiteindelijk beperkt blijft tot de vraag: Wat kunnen we uitbesteden en hoeveel geld levert dat op? In mijn ogen een gemiste kans.
Jan Prins
Reageer: [email protected]
