Een Ramp is pas een ramp als de Burgemeester zegt dat het een ramp is….

Raadslid zijn en een stokpaardje willen berijden gaan vaak samen. Een item dat je bijzonder bezig houdt of waarover je wellicht – ondanks de be-dan wel  gelofte – een toezegging hebt gedaan. Zo was ooit een collega raadslid  – bijna geobsedeerd – bezig met het gemeentelijk rampenplan. Wie doet wat bij een ontplofte trein: van die dingen. Zo’n plan lag op de plank, maar was duidelijk aan herziening toe. Maar ja: geen eer aan te behalen: belangrijk, maar niet urgent. Bijna elke vergadering stelde hij het aan de orde, tot – lichte – irritatie van de overige raadsleden. Bij de jaarlijkse begrotingsbehandeling was het weer raak: “Hoe staat het nu met het actualiseren van het Gemeentelijk Rampenplan?” De portefeuillehouder, de Burgemeester, was in vorm:  “Geachte heer O. ( het betreffende raadslid), het gemeentelijk Rampenplan heeft de hoogste prioriteit van de nog aan te stellen ambtenaar”.

Raadslid O. en iedereen tevreden: ”Hoogste prioriteit” klinkt goed!

De feiten waren echter: er was niets aan gedaan, niemand was er mee bezig, niemand ging er ook iets aan doen en het stond ook op geen enkele planning. Maar als er een ambtenaar bij zou komen – waar eigenlijk ook geen zicht op was – dan zou die er mee aan de slag gaan…

Er is een kluitje en er is riet, en we willen iedereen zolang mogelijk tevreden stellen. Tot dat er zich een ramp voordoet.. Bestuurlijk jargon is echt een vak apart!

7 augustus 2018

Eric Borggreve

Reageren? : [email protected]