Metropool of NEEtropool

Al maandenlang wordt ons voorgehouden door de burgemeesters van Den Haag en Rotterdam dat er een Metropoolregio moet komen. Een megasamenwerking van de 24 gemeenten in de regio’s Haaglanden en Rotterdam. Ook wordt er al maandenlang door hen verkondigd dat dit een ‘organisch proces van onderaf’ is.
Dat de ‘gemeenteraden’ aan zet zijn.

In de praktijk worden er echter van bovenaf blauwdrukken het gemeenteveld in gestuurd waar raadsleden of gemeenteraden ‘iets’ van moeten vinden. Ik wil helemaal ‘niets’ vinden van blauwdrukken uit Den Haag en Rotterdam (‘The sound of the city’) maar een Westlands standpunt naar voren brengen.
Een visie vanuit de Westlandse raad en geen zienswijze op de spinsels van Van Aartsen en Aboutaleb.

Laten we eens naar de voorgenomen stemprocedure kijken.
Het inwoneraantal wordt richtinggevend.
In de praktijk zullen Den Haag en Rotterdam dus een zeer zware stempel drukken op de besluitvormingsprocessen. De kleine en middelgrote gemeenten hebben het nakijken.

Om zo’n samenwerking te regelen wordt er een gemeenschappelijke regeling voorgesteld. In zo’n regeling geef je een stukje zeggenschap weg aan het nieuwe bestuur. De invloed die je als gemeenteraad vervolgens hebt wordt zeer sterk verminderd en enorm diffuus.

Ik wil duidelijk kunnen uitleggen aan Westlandse burgers waarvoor ik gestemd heb en waarom. Ik wil niet één of twee keer per jaar met een stemkastje in mijn handen samen met 750 andere raadsleden besluiten er door jagen. Ik wil in debat met raadsleden die ik ken.

Ik ben zeker niet tegen intergemeentelijke samenwerking. Je kunt geen schutting om het Westland heen zetten. Dat doen we ook niet. Kijk naar Greenport Westland/Oostland.
Maar ik ben doodsbang voor ondoorzichtige-, zwaar opgetuigde bestuursstructuren waar de menselijke maat en de transparantie volkomen zoek is.
Een soort “zwarte doos” waar besluiten uitrollen zonder dat je kunt zien hoe ze tot stand gekomen zijn.

In de krant staan actuele voorbeelden van andere Gemeenschappelijke Regelingen waar het fout ging (gaat). Het algemeen- en dagelijks bestuur van de GGD Zuid Holland West (wethouders uit acht gemeenten) zagen samen een probleempje van 2,8 miljoen Euro over het hoofd. Sorry burgers, maar moet wel terugbetaald worden. Soortgelijke problemen bij Avalex (vuilnisophaaldienst in andere randgemeenten).
Voorbeelden waar de zeggenschap steeds op afstand is gezet. Waar de gemeenteraad één keer per jaar een begroting voorbij ziet komen.

Of kijk naar de Eurocrisis,wat hebben wij als land nog in te brengen. Wat wordt de democratische legitimering van de ‘Superstaat’ van Van Rompuy?
Moet alles werkelijk worden opgeschaald?

Kleine dorpen in bv. Brabant halen rechtstreeks miljoenen binnen vanuit Europa. Zij vinden daar een gewillig oor voor hun regionale projecten.
Waarom?
De betrokkenheid van de deelnemers. Een succesfactor. Niets wordt op afstand gezet, maar er is persoonlijk contact binnen de eigen regio. Men kent elkaar. Dat werkt. Men zet zich in voor iets waar men binding mee heeft. Dan loop je harder. Er is geen grote (Metropool)regio die het geld voor ze binnen “moet” halen. Nee, ondernemers spraken rechtstreeks met Brussel.

Kijk naar Zoetermeer en Bleiswijk, die succesvol en transparant samenwerken in het BLEIZO project.
En nog dichterbij; Westland gaat nu toch ook al met handelsdelegaties naar bv. China.
Daar lachen ze om de schaal van een Metropoolregio ; een postzegel in hun ogen, maar ze weten wel de speldenknop Westland te vinden. Waarom? Kennis en innovatie, betrokkenheid.

Het steeds verder op afstand zetten van zeggenschap; het steeds verder opschalen heeft zijn tijd gehad.
Hou het klein(er).
Maak van de Metropool een NEEtropool.

Ulbe Spaans

Reageer: [email protected]